Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2012

Σας λυπαμαι

Τελικα ολα τα πραγματα στη ζωη λιγο εως πολυ χρειαζονται μια αλφα συναισθηματικη νοημοσυνη. Απο το πως θα κλεισεις μια πορτα μεχρι το πως θα παρουσιασεις μια δυσκολη κατασταση κτλ κτλ...

Χτες καθομασταν τη ωρα της γυμναστικης στην ταξη και διαβαζαμε εγω κι αλλοι δυο τρεις, και ξαφνικα ερχεται μια ηλιθια γκομενα και μπαινοντας χτυπαει την πορτα(να σημειωσω εδω πως η σιωπη ηταν τρομακτικη για ταξη σχολειου, οποτε μπαινοντας πρωτη σκεψη δε θα μπορουσε να ειναι αλλη απο: "σσσς"). Μαλλον ετσι κανει σπιτι της, το προσπερναμε ολοι συνεχιζοντας τη δυσκολη προσπαθεια να συγκεντρωθουμε. Στη συνεχεια ομως ετριξε την καρεκλα για να κατσει και μετα αρχισε το διαλογο(δυνατα) με την αλλη που καθοταν στο θρανιο. Ε αι στο καλο δηλαδη! Δε βλεπεις οτι προσπαθουμε να διαβασουμε;;; Γαμω!

Επισης σημερα γραφαμε μαθηματικα, ειχε χτυπησει κουδουνι για μεσα αλλα εμεις χρειαζομασταν το διαλειμμα και λιγο χρονο ακομα απο την επομενη ωρα επειδη τα θεματα ηταν δυσκολα. Ο μαθηματικος ειπε σε εκεινους που ηταν εξω και φωναζανε να ησυχασουν γιατι γραφουμε κι αυτοι τιποτα, μαλιστα μιλουσαν και πιο δυνατα. Ποσο κοπανοι παιζει να ναι;!

Τους ερωτευμενους καφρους τους συγχωρεις γιατι δεν ξερουν να συμπεριφερθουν. Τους υπολοιπους;

Απλα δε μπορω να σας βλεπω που ειστε ετσι μαλακες και ζωα και με εκνευριζετε και θελω να τελειωσει το σχολειο για να μη σας ξαναδω. Κοπανοι. Και αφου το πουλακι σας δε μεγαλωνει με το μετρημα σταματηστε να το μετρατε. Αντε να ησυχασουμε!

Ευχαριστω, και Άι στο διαολο.

Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2012