Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2012

25/11

Είναι που μπαίνεις στο δωμάτιο κι ο αέρας ηλεκτρίζεται.
Ο χώρος γύρω σου αλλάζει χρώμα, φόρμα, μυρωδιά.Οι θόρυβοι γύρω σου ηχούν πιο απαλοί.
Οι τοίχοι γίνονται μαλακοί (για να μην σε πονέσουν) και γεροί για να ακουμπήσεις πάνω τους. Το βλέμμα άθελα κολλάει πάνω σου. Είναι όμορφο για τα μάτια να σε κοιτούν. Τα αυτιά χαίρονται να ακούν τη φωνή σου.

~Κάτι κουβαλάς κι εσύ. Κάτι σου λείπει. Κάτι φοβάσαι, μάλλον θυμάσαι.~

Τα χέρια μου παγώνουν. Ποιός είσαι; Τι θέλεις πια; Ποιός είσαι; Με κοιτάς και μετά φεύγεις. Μου μιλάς, γελάς λιγάκι με μια σκέψη που δεν θα μάθω, με κοιτάς με επιμονή. Με το τσιγάρο στο χέρι και τους ώμους λιγάκι σηκωμένους,πάλι φεύγεις.


Φεύγεις και χάνεσαι.
Φεύγεις και χάνεσαι και τα μάτια δε θέλουν να δουν τίποτε άλλο πια.

Ναταλία Κ.

26/11/2012

Ίσως είναι που μπαίνεις στο δωμάτιο κι ο αέρας ηλεκτρίζεται~

Ναταλία Κ.