Τετάρτη 31 Αυγούστου 2011

Ambiguous #2


Μα πώς το θέλαν τ' άστρα
Πώς το κανονίσανε
Κι ό,τι ξεκίνησε μαζί σου μια πανσέληνο
Ποτέ δε θα τελειώσει.
Πάντοτε θα κοιτώ ψηλά και θα σε νιώθω,
τα βράδια.

Δικός σου είναι ο ουρανός μου
κι ίσως και τώρα εδώ που σου μιλώ
να διαπράττω ύβρη.
Γλυκιά αμαρτία η πλάνη.

Κι η ύπαρξή σου μυστήρια,
ποτέ σου δε θ' ανήκεις στο παρών.
Πάντα περαστικός θα είσαι,
Αυτή θα είναι η Τύχη σου. ΄

Αιθέρας θα 'σαι.
Κάτι άπιαστο, μια νεφέλη.
Γι' αυτο και πάντα θα σε καρτερώ.
Γι' αυτό και θα σε νιώθω
μονάχα σαν κοιτώ τον ουρανό.

Αυτή θα είναι η δική μου Τύχη.

Ναταλία Κ.

Τρίτη 30 Αυγούστου 2011

Σε είδα...

Σε είδα.
Με είδες κι εσύ.
Αρχικά τυχαία βλέμματα που διασταυρώνονται.
Σε κοίταξα. Με κοίταξες. Σου χαμογέλασα. Μα εσύ μοιάζεις να χαμογελάς πάντα. Έτσι νομίζω.
Μου πιάνεις τη συζήτηση. Με ρωτάς πράγματα μικρά, ασήμαντα. Δε σε ενδιαφέρουν οι πληροφορίες αλλά να συνεχίσουμε να μιλάμε- κι ας μη λέμε τίποτα σπουδαίο.
Με κοιτάς συνέχεια. Εγώ απαντώ. Αρχίζει να μου αρέσει όλο αυτό. και το χαμόγελο δε φεύγει απ' τα χείλη σου...
-Ναταλία καλά είσαι;
Η φωνή της Μ. με βγάζει από το Όνειρο.  Σιγά σγά διακρίνω τη μουσική της Ρεμπούτσικα, το χώρο γύρω μου.
-Ναι...ναι, μια χαρά. Ονειροπώλω...

Είναι μια όμορφη βραδιά πάνω στα τείχη. Κι η μουσική με ταξιδεύει. Παράξενο συναίσθημα.
Κι ήμουν σχεδόν σίγουρη: σε είδα.


Ναταλία Κ.

Δευτέρα 29 Αυγούστου 2011

Μεγαλωσα

Τα όνειρα σε σύνθλιψη, αργότερα η κατάθλιψη.

Φρικιό του Εγώ με τσαμπουκά ναυαγό

Πάμε γι` άλλα. Βάλτο στα πόδια-πονάει πολύ
Σε φτύνω σε φιλώ-δεν σε πάω μα σ` αγαπώ...Παράνοια
Μεγάλωσα
Αγάπη πριν το Άλφα
Και κάτω απ` το μηδέν το υποσυνείδητό μου
Μεγάλωσα
Μα το παιδάκι κλαίει
Δεν ξέρει γιατί φταίει. Δεν έχει πού να πάει
Τα νύχια του μασάει και βρέχει τα σεντόνια
Αποσυρμένο χρόνια στης φάτνης του τα βάθη
''Kαλά να πάθει- Καλά να πάθει- Καλά να πάθει''


Μεγάλωσα θα πει να κάνεις το παπί
Να ζεις την απουσία
Να γίνεις εξουσία
Να μάθεις να γελάς
Και να παραφυλάς
Να παίρνεις αποφάσεις
Να απαγορεύεται να χάσεις
Μεγάλωσα σημαίνει
Να ζεις με αυτό που σ` αρρωσταίνει

Γόνατα λυγισμένα
Όνειρα ξεχασμένα.

Σάββατο 27 Αυγούστου 2011

ΧΡγρφ...

Φαντάσου ένα λουλούδι που το περνάς χέρι με χέρι ώσπου να φτάσει σε κεινον που μπορεί πραγματικά να το μυρίσει...
22/9/10

Ευχαριστώ το χρόνο. Σε απόκτησα χωρίς προσπάθεια μα σ αγαπώ όσο λίγους...Δική μου από ιδιότητα κι όχι επιλογή, διαλεγμένη τυχαία κι όχι από παρεμφερή του έρωτα ένστικτα. Προκύπτεις...
                                              [...]
Στο λευκό και το μαύρο μαθαίνεις να ζεις, συνηθίζεις! Στο γκρι;
                                              [...]

Ουσία το έγκλημα να γίνει και να μην το δει κάνεις.Παρανομώ να μετριάσω την παρόρμηση.
Ποιος στ αλήθεια είμαι γω και που πάω και γονατίζω και το αίμα σου φιλώ.
24/9/10

Αυτό που σου κρύβω είναι η ανασφάλεια μου , κι αυτό γιατί δε θέλω να την ορίσω πάλι, βλέπεις το μυαλό θυμάται τα πρώτα τις όρια ακόμα και τώρα που στην καρδιά τα πράγματα έχουν αλλάξει...
25/9/10

Δε λες να μου περάσεις και περιμένω με σταυρωμένα χέρια...
26/9/10

Δεν ξέρω τι διαβάζουν πάνω μας οι άλλοι. Τα όσα γράφει ο καθένας για τον εαυτό του ή τις περασμένες ιστορίες με αίμα... ;;
6/10/10

Τέλειωσαν οι στιγμές και φτιάχνω τις δικές μου κι αναπαράγω και διαιρώ την παράνοια...
ό,τι όμορφο πιάσω να το δεις περιμένει...
12/10/10

Όνειρο άπταιστο... (ένας χρόνος από)
19/10/10

Πρώτη φορά τρομαζω ετσι...
24/10/10

Σάββατο 13 Αυγούστου 2011

Cm....

Κλείνω τα μάτια και φαντάζομαι ένα άδειο δωμάτιο και ένα μεγάλο πιάνο με ουρά... Οι τοίχοι είναι μαύροι και το πάτωμα ξύλινο. Υπάρχει μονάχα ένα παράθυρο κάπως ψηλά που βάζει φως. Είμαι ξυπόλυτη και περπατάω προς τα κει. Τόση ησυχία που νιώθεις λες και ο αέρας είναι συμπαγής. Ή κενό ή στασιμότητα... Νιώθω άδεια, ευχάριστα άδεια, κοιτάω κάθε σκοτεινή γωνία του χώρου χωρίς Φοβο, περίεργο συναίσθημα, να μην ακούω παρουσία μα να νιώθω εντάξει... Ούτε δίψα ούτε ζέστη ούτε καν δροσιά, απλά κενό και θέληση... Παρατηρώ το ταβάνι τώρα, έχει χρώμα άσπρο αλλά φαίνεται παλιό, όπως κι ο χώρος... Μα θα έφτανα στο πιάνο άλλωστε...

Χτες έγραψα κάτι για το κομμάτι της Μελίνας και δε μπορούσα να το παίξω, δεν πήγαιναν τα δάχτυλα μου... Σήμερα μπορούν, μόνα τους! Δεν ξέρω, ιδέα δεν έχω γιατί...

Μια μείζονα μέσα σε τόσες ελάσσονες κι ελαττωμένες κάνει τη διαφορά!
Κι αν με ξέρεις καλά, θα το ακούς τώρα στ' αυτιά σου διαβάζοντας το...

Σάββατο 6 Αυγούστου 2011

Νοτ...

Κλεισε και καμια υποθεση πριν το τελος, κακο δεν κανει!
Ρωτησε με με ποιον ειμαι ερωτευμενη και θα σου πω μαζι σου!

Δευτέρα 1 Αυγούστου 2011

Μην Ξεχνάς

Θα σε πενθήσω. Μη με φοβάσαι.
Θα σε θρηνήσω.
Θα σε θυμάμαι. Μην ανησυχείς.
Θα σ'αγαπώ.
Πώς όχι; Πάντα σ' αγαπούσα.
Ήσουν δικός μου κι ήμουν δική σου.  Για πάντα κάποτε. Και τέτοιοι θα είμαστε πάντα.
Ξέρω, ο κόσμος είναι τρομακτικός, κι εγώ φοβάμαι.
Θα είμαι κοντά σου.
Μεγάλωσα. Μεγάλωσες.
Σου στάθηκα όσο χρειαζόσουν, κι εσύ το ίδιο. Τώρα θα φύγω.
Για λίγο μόνο.
Κάθε τέλος κι αρχή. Κι εσύ είσαι τόσο κοντά στη δική σου αρχή. Να είσαι δυνατός.
Καλή τύχη. Σ' αγαπώ.
Και μην ξεχνάς, εδώ θα είμαι.

Κι όπως είπε ο Σ., "Κάποια πράγματα δεν είναι ούτε καλά ούτε κακά. Απλώς συμβαίνουν."

Ναταλία Κ.