Σάββατο 26 Μαρτίου 2011

Άτιτλο...

Θέλω να σε σκέφτομαι σαν το καλόκαιρι. Σαν τη λιακάδα.
Με μια προσμονή,μια αβεβαιότητα , μια ηρεμία.
Ελευθερία.
Αυτό είναι, ελευθερία.
Το παράθυρό μου , που μένει ανοιχτό από το Μάη ως το σεπτέμβρη, για να νιώθω τον αέρα που περνά σαν τις αναμνήσεις και σαν τη λησμονιά.
Και να ακούω τη νύχτα να μιλάει.
Έτσι θέλω να σε σκέφτομαι.
Για να έχω χώρο να αναπνέω, να τραγουδάω .
Το καλοκαίρι νιώθω ελεύθερη γιατί το παράθυρο μένει ανοιχτό και γω περπάτω ξυπόλυτη.
Έτσι θέλω να σε σκέφτομαι.
Σαν τη δροσιά του δέντρου μες στο καύσωνα.
Σαν μια μπύρα στην παραλία.
Και να είναι η φωνή σου ήρεμη, σαν τον αέναο παφλασμό των κυμάτων, σαν τα φύλλα του βιβλίου όταν γυρνάνε.
Σαν το καλόκαιρι να σε σκέφτομαι και σαν τον ήλιο να σε νιώθω.
Να με καίει το άγγιγμά σου.

Να σε αναζητώ όπου κι αν βρίσκομαι και να κρύβομαι στη σκιά σαν ανατείλεις.

Ναταλία Κ.

Σάββατο 19 Μαρτίου 2011

Οι ανθρωποι που αξιζουν...

...είναι φορές που κοστίζουν περισσότερο.

Διαλέγεις. Σου το χω ξαναπεί. Είμαστε οι επιλογές μας. (-Αρα διαλέγεις.) Το τι θα κρατήσεις, το τι πονάει και τι όχι. Εγώ πήρα τις αποφάσεις μου.
"Και τώρα, τώρα τι;"
Τώρα τίποτα, κλείδωσα την ασφάλεια μου μέσα σου. Και είμαι ασφαλής, έχω καιρό να σε δω κι ανησυχώ λίγο μα ξέρω πως τα κακά νέα μαθαίνονται γρήγορα, αρα λογικά θα είσαι αρτιμελής.
Διάλεξες τι έζησες, και τι σε πλήγωσε.
Πια δεν σ αγγίζει τίποτα.
Αγάπησες αγαπήθηκες
και το περισσότερο θα αργήσει να ρθει.

Είμαι ασφαλής, μέσα από σένα.
Δεν έχει σημασία ο τρόπος, σημασία έχει πως γυρίζω εδώ
και τίποτα δεν είναι λάθος,
και όλα μπαίνουν σε σειρά προτεραιότητας , και σ αγαπάω
και κάθε μέρα περισσότερο και...Εννοώ ξέρεις.
Η ουσία μου είναι εσύ,
κι όσα χιλιόμετρα πιο μακριά βρίσκεσαι
τόσα ταξίδια έχω κάνει,
και με κάνεις πλούσιο άνθρωπο ξέρεις,
και με γεμίζεις, κάποτε με αδειασες με λίγες λέξεις,
μα τώρα ξέρω να εκβιάζω από το κενό την παρουσία, και υπάρχουν οι στιγμές.
Μονάχα τα όνειρα πονάνε λίγο γιατί με ξυπνούν το βράδυ και το βλέμμα έχει πληγές.
και τα χέρια μου αίμα.
Μα υπάρχεις, κι έτσι εγώ έχω ένα δεύτερο εαυτό που αρέσει σε όλους,
κι ο διχασμός γοητεύει ξέρεις. Κι όλα αυτά χάρη σε σένα! 
Είμαι ασφαλής και κάποια στιγμή θα το πιστέψω.

Σε τέσσερις τοίχους
χωρίς φως
με λίγο νερό
και έναν έρωτα από αέρα
να θυμίζει λίγο άνοιξη
το μόνο που έχεις να χάσεις
είναι ο εαυτός σου.
Όσο παράλογο κι αν ακούγεται
η σκιά σου σ ακολουθεί παντού και κάνει ότι κάνεις και
μπορείς επιτέλους να δεις ποιος είσαι στ' αλήθεια.

Σ έχασα.
Μα δε με νοιάζει.
Παει καιρός από την τελευταία φορά
που ενδιαφέρθηκα.
Έχω καιρό να δω τη σκιά μου πλάι στη δική σου,
έχω καιρό να τη δω και μόνη της τώρα που το σκέφτομαι.


Υ.Γ. Η ελευθερία σου είναι που κανείς δε μπορεί να μπει στο μυαλό σου...

Δευτέρα 14 Μαρτίου 2011

avant hier

Παρακαλάω και είναι στιγμές που ικετεύω,
δεν ξέρω γιατί το κάνω,
ίσως είναι το μόνο που απέμεινε,
βλέπεις το περιθώριο προς τα κάτω
αλλάζει πιο εύκολα, πιο αποτελεσματικα..
Σπρώχνω το χρόνο, τις στιγμές, τα πάντα να πάνε παρακάτω,
κι εσύ;
Εσύ υπάρχεις για να μου υπενθυμίζεις τι μπορώ να κάνω και τι όχι,
τι θέλω να έχω και τι δεν αντέχω.
ποσο χειροτερα ειναι ολα χωρις εσενα
Αλλα και για να νικας,υπαρχεις                               και να καταστρεφεις (φυσικα)
σε καθε συγκριση                   το παρον...
Εσύ απλά υπάρχεις                                         απλα
                                                 να μου θυμίζεις την ελευθερία,
να παίρνεις όνειρα
να επιστρέφεις εφιάλτες,
να φωνάζεις ψέματα           να εννοείς αλήθειες..

   Εσύ υπάρχεις για να υπάρχει η απουσία σου.
                                   Εσύ υπάρχεις γιατί υπήρξες.
Εσυ υπάρχεις ενώ εγώ;

Πέμπτη 10 Μαρτίου 2011

Παγώνω... Περπατάω στους δρόμους και σκέφτομαι...
Γεμίζουμε τετράδιο, έχει πλάκα να σκέφτεσαι στο μαζί, εννοώ ξέρεις είναι περίεργο...
"Δεν έχεις τίποτα, κι αν λες για εκείνο έχεις καιρό να το κάνεις" έτσι μου είπες.

Θυμάμαι στο αεροδρόμιο,
στα σκαλιά κάτω από το σπίτι σου,
το πρώτο τραγούδι, και το δεύτερο,
καλά τα τραγούδια τα θυμάμαι όλα,
το βραχιολακι στην άλλη άκρη του κόσμου,
εφηβεία, εκδρομή.
Πάντα μας φτάνω ως την πόρτα.
Μόνη μα πάντα μαζί σου!
Κι όμως με κρατάς ακόμη,
δεν ξέρω αν γίνεται τυχαία,
μα σ ευχαριστώ που βοηθάς να μη σε χάσω
ξέρουμε κι οι δυο πως σε χρειάζομαι.


Κι όσο για σήμερα και χτες,
μην απορείς αν σε ακουμπάω πολύ,
είναι που έχω μάθει να ακούω με τα χέρια.
Κι αν σε κοιτάζω πολύ είναι γιατί, να,
μιλάω με τα μάτια.
Κι όταν γυρίζω τους ώμους μου σε σένα   και μου γελάς   
μην απορείς που επιμένω
είναι ο τρόπος μου...

Δευτέρα 7 Μαρτίου 2011

Περνάει ο καιρός...
Οι σημερινές εφημερίδες θα είναι χτεσινές αύριο.
Μα εγώ θα την κρατήσω ανάμεσα σε όσες άλλες κι αν περάσουν, κι ας μην υπήρξε πρώτη μα τελευταία σελίδα, κι ας είναι πια τόσο χτεσινή που έχει αρχίσει να σκίζεται σε κομμάτια, και τσαλακωμένη βρίσκεται σ ένα συρτάρι.
Κι ας γελάμε κι οι δυο εκείνη τη φωτογραφία κι ας κρύβονται σκέψεις σε μένα κι αλήθεια σε σένα ενώ τώρα συμβαίνει το αντίθετο.


Λένε πως η μόνη αποτυχία είναι να μην προσπαθήσεις,

κι εσύ φώναξες κι εγώ απέτυχα και τώρα αν θες μπορείς να νιώσεις τύψεις.
Πρέπει να πάω ένα ταξίδι να αλλάξω παραστάσεις, μα τώρα πια τα καταφέρνω τόσο καλά με το μυαλό μου να γυρίζω πίσω εκεί που θέλω ίσως και να μην έχει νόημα...

Αν ο Θεός ήθελε να πετάμε θα μας έδινε φτερά..

Παρασκευή 4 Μαρτίου 2011

Με την ίδια σκέψη,
όχι με κάποιο όνομα
μα με το όνειρο που αφήνω στο σπίτι
στις δικές σου σελίδες-αλήθεια με υπογραφή...

Μυρίζεις ωραία 
Δε μπορώ να περιγράψω
επιμένεις κι εγώ εξακολουθώ
στην ίδια σκέψη
να παραμένω σ εκείνη

Μηχανικά με προσπάθεια χωρίς εσένα,
χωρίς όνομα, αλλάζω.
Αλλάζω αρα Ζω...
Δεν ξέρω,
ενώ γνωρίζω πως έχω κάπου να γυρίσω
για να ξεχάσω ή μάλλον να θυμηθώ(είναι εκεί που διαλέγεις τι κρατάς).
Πάντα έχω, και πάντα θα έχω, κι ενώ θα με αλλάζει, θα είναι ότι μονιμότερο έχω...

Τρίτη 1 Μαρτίου 2011

Eλύτης ...

Όσο  υπάρχουνε    Αχαιοί   θα    υπάρχει   μία     ωραία     Ελένη
και    ας     είναι     αλλού     το    χέρι    αλλού    ο    λαιμός
Κάθε καιρός κι ο Τρωικός του πόλεμος.
Μακριά     μέσα    στ'
απώτατα    βάθη    του   Αμνού
ο πόλεμος συνεχίζεται.

Ναταλία Κ.

!


... είπα την πρώτη Συγνώμη!
Ναι σου λέω!
την πρώτη μου.
Την εννοούσα και καταλάβαινα την κάθε συλλαβή!
 ίσως εΣύ
να Γνώριζες

τα πρέπει και τα Μη...
Έκλεισα το πρώτο μου κεφάλαιο. Χάρηκα κι ας είχα κάνει λάθος.
Είπα την πρώτη μου συγνώμη και δεν είναι και λίγο! Ενθουσιάσου!