Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2012

09/12/2012


Κι ίσως ο κόσμος πια να μην καταλαβαίνει, ίσως να μην καταλαβαίνεις ούτε εσύ. Εσύ που νόμιζες πως οι άνθρωποι αλλάζουν μα δεν μπορείς να δεις καλά καλά μπροστά σου , στραβωμένος απο μια επιθυμία απωθημένο, από την επιθυμία να σ' επιθυμούν.
Κι αν σε βολεύει αγάπη μου, βρίσε τις καταστάσεις. Κι αν δεν τ' αντέχεις φύγε, αφού πάλι εδώ θα γυρίσεις, δεν έχεις που να πας. Εκεί που θαρρείς πως σε περιμένουν είσαι ξένος. Κάποιον άλλον περιμένουν, αγάπη. Και θα χτυπάς και θα σ'ανοίγουν και πάλι θα φεύγεις, δε θα τ'αντέχεις, εδώ θα γυρνάς.
Δε με πειράζει να 'μαι το λιμάνι σου αφού κι εσύ θα είσαι το δικό μου.
Γρήγορα θ' ανταμώσουμε αγάπη μου. Κει πάλι πίσω απ'την πλατεία Αργεντινής.

Ναταλία Κ.

Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2012

25/11

Είναι που μπαίνεις στο δωμάτιο κι ο αέρας ηλεκτρίζεται.
Ο χώρος γύρω σου αλλάζει χρώμα, φόρμα, μυρωδιά.Οι θόρυβοι γύρω σου ηχούν πιο απαλοί.
Οι τοίχοι γίνονται μαλακοί (για να μην σε πονέσουν) και γεροί για να ακουμπήσεις πάνω τους. Το βλέμμα άθελα κολλάει πάνω σου. Είναι όμορφο για τα μάτια να σε κοιτούν. Τα αυτιά χαίρονται να ακούν τη φωνή σου.

~Κάτι κουβαλάς κι εσύ. Κάτι σου λείπει. Κάτι φοβάσαι, μάλλον θυμάσαι.~

Τα χέρια μου παγώνουν. Ποιός είσαι; Τι θέλεις πια; Ποιός είσαι; Με κοιτάς και μετά φεύγεις. Μου μιλάς, γελάς λιγάκι με μια σκέψη που δεν θα μάθω, με κοιτάς με επιμονή. Με το τσιγάρο στο χέρι και τους ώμους λιγάκι σηκωμένους,πάλι φεύγεις.


Φεύγεις και χάνεσαι.
Φεύγεις και χάνεσαι και τα μάτια δε θέλουν να δουν τίποτε άλλο πια.

Ναταλία Κ.

26/11/2012

Ίσως είναι που μπαίνεις στο δωμάτιο κι ο αέρας ηλεκτρίζεται~

Ναταλία Κ.

Σάββατο 1 Σεπτεμβρίου 2012

Παρασκευή 10 Αυγούστου 2012

Προεπιλογικά

Άφησα ένα κομμάτι του εαυτού μου όταν με άφησες χωρίσαμε. Ξέρω πως δε θα γυρίσεις, μα ακόμα περιμένω αυτό το κομμάτι να γυρίσει. Και μέχρι τότε είμαι σαν σε αίθουσα αναμονής και δυσκολεύομαι να προχωρήσω, μα ούτε και να γυρίσω πίσω μπορώ. Γιατί αν δεν είμαι ολόκληρη δεν μπορώ να πάω πουθενά. Κι αν γυρίσω πίσω εσύ δεν θα είσαι εκεί, άρα δεν έχει νόημα.

Ίσως όμως αν δοκιμάσω να πάω παρακάτω, να βρω το χαμένο κομμάτι κάπου στην πορεία. Το κομμάτι του εαυτού μου που τόσο μ'άρεσε.
Λες;

Ναταλία Κ.

Σάββατο 16 Ιουνίου 2012

Παιζεις με τη φλογα εγω στο πα...(Που λεει και το ασμα!)

Κι εχω υποσχεθει στον εαυτο μου οταν μπορω να ξεφευγω απο τον καθενα να το κανω.
Ακομα κι αν αυτος ο καθενας ειναι ο Ενας ή σε καθε περιπτωση κατι σημαντικο για μενα.
Δεν εχω προβλημα να χτιζω και να γκρεμιζω.
Εχω προβλημα να χτιζω και να γκρεμιζουν.
Ετσι φροντιζω να τους προλαβαινω και να το χαλαω πρωτη...

Παρασκευή 4 Μαΐου 2012

φωνές

Αν δεν θες ν' ακούσεις, η φωνή μου ποτέ δε θα 'ναι αρκετά δυνατή.
Κι εγώ μάλλον είμαι πολύ ασταθής ,καταπώς φαίνεται, μα όχι, δε δέχομαι να σου φωνάξω για να ακούσεις. Όχι σε σένα. Αν ήθελες ν' ακούσεις θα σιωπούσες.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Κι εσύ να μην ανησυχείς. Την κρατάω τη φωνή σου, την ακούω. Αλλά όχι πολύ συχνά, για να μην τη συνηθίσω. Πολύ με έχει συγκινήσει.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

"Κι είχε και μια φωνή βαριά, βραχνή, τραχιά. Από αυτές που κάνουν τις λέξεις να ακούγονται πιο όμορφες." 
Κι ύστερα πώς ν' αντισταθείς;

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Νομίζω πως ακούω -
τον ήχο της φωνής σου.
Νουράκι μου.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Είναι και μια φωνή που σπάνια τραγουδάει. Τόσο σπάνια που νομίζω πως τραγουδάει μόνο για μένα. Κι είναι κρίμα που ο υπόλοιπος κόσμος δεν την ακούει.
Ίσως είναι και καλύτερα έτσι όμως. Γιατί την ακούν αυτοί που πραγματικά θέλουν.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ναταλία Κ.

Κυριακή 22 Απριλίου 2012

22/04/2012

Στην πραγματικότητα δε σε ενδιαφέρει και πολύ πώς νιώθουν οι άλλοι, αν εσύ αισθάνεσαι καλά με τον εαυτό σου.
Κι όταν νιώθεις αρκετά καλά και για πολύ καιρό, τότε νιώθεις άσχημα για την συμπεριφορά των άλλων προς το φίλο σου.Το γεγονός πως τον χρησιμοποίησες για τη δική σου ικανοποίηση (όσο κι αν τον συμπαθείς και τον αγαπάς) σου διαφεύγει. Ακόμη κι αν σου το πει κι ο ίδιος (Ξέρεις με βασανίζεις, σταμάτα το.) εσύ θεωρείς πως ειναι λάθος κι άδικο να σου συμπεριφέρεται έτσι. Άδικο, ακόμη, θεωρείς που πρέπει να διαλέξεις ανάμεσα σε δύο άτομα."Γιατί να διαλέξεις; δεν μπορεί ο ένας απλώς να γίνει σαν τον άλλο;" Μα δε σκέφτεσαι όμως πόσο άδικο είναι και για τους δυό τους που πρέπει εσύ να διαλέξεις.  Πόσο άδικο είναι να σε ζητούν, να σε θέλουν, να σε αγαπούν ολόκληρο, όπως ακριβώς είσαι, με εσένα να μη σου φτάνει κάνει κανένας από τους δύο, όπως ακριβώς είναι.

Και καταλήγεις πως η ζωή είναι άδικη.

Ναταλία Κ.

Πέμπτη 5 Απριλίου 2012

Παρασκευή 23 Μαρτίου 2012

Φυλλα που δε φαινονται...

Δε θελω να γραφω πια. Μαλλον γιατι τις τελευταιες μερες συνηθισα στα ξεσπασματα και στους ανθρωπους γυρω. Στο τετραδιο μου ζωγραφιζω συχνα. Καποιες μερες με πιανει και κανω σπιτια, αλλες μερες διαδρομους που δεν φτανουν καπου κι αλλες φορες δεντρα. Στα δεντρα ξεκινω φτιαχνοντας τον κορμο υστερα το δαπεδο, το χωμα και τελος τα κλαδια και τα φυλλα. Μακρια και λεπτα κλαδια. Κανω πολλα φυλλα, γυρω απο τα κλαδια, το ενα πανω στο αλλο και συνηθως ειναι "φυλλα που δε φαινονται" μα νιωθω πως ετσι το δεντρο μου αποκτα πυκνοτητα και τριτη διασταση στον κηπο που του εχω φτιαξει...

Προσπαθησα να σας εξηγησω. Οταν παιζουμε μουσικη ερωτευομαστε ο ενας τον αλλο. Ετσι πρεπει. Οταν παιζουμε μουσικη χαμηλωνουμε για να ακουγομαστε ολοι, υπηρετουμε εναν κοινο εγωισμο που καταριπτει την εννοια του ορου. Γινομαστε αλλοι, δεν ειναι απαραιτητο να εισαι καλος για να παιζεις καλα... Εγω νιωθω πως δεν ειμαι καλη σε τιποτα, απλως τυχαινει να κανω τα πραγματα σχετικα καλα. Οταν παιζουμε μουσικη ολοι μαζι, κανουμε τεχνη. Δεν πρεπει να κανουμε εκπτωσεις στις απαιτησεις μας και σ αυτο που αγαπαμε. Οταν θελουμε καποιον δεν μας χρειαζονται τα μετρα ουτε οι οροι. Ετσι και η μουσικη ή ειναι ή δεν ειναι, δεν εχει περιπου.

Καλε μου, σημερα επαιξες ξεχωριστα. Ντρεποσουν που σε κοιτουσαμε ολοι αλλα δεν πειραζει... Η Ν λεει πως δεν ξερεις να ζεις με τους ανθρωπους γιατι ακριβως οι λεξεις εχουν αλλη σημασια για σενα, οπως και ο χρονος οπως και οι εννοιες. Και για μενα ετσι ειναι μαλλον, γι αυτο κανω τα πραγματα με αλλους τροπους, για να αποφυγω τις συγκρισεις. Προτιμω να ειμαι μια κατηγορια απο μονη μου παρα μια υποκατηγορια ισως χειροτερη απο καποια αλλη μεσα στα πλαισια των κανονικων και συνηθισμενων λειτουργιων. Σ αγαπω που διαφερεις. Δεν παιζεις με συναισθημα(μερικες φορες παιζεις- οταν ξεχνιεσαι) επειδη εισαι μικρος κι επειδη εχεις αποστειρωσει τη ζωη σου. Σκεφτεσαι τα λαθη μαλλον κι εκει. Τιποτα απλα θελω να ξερεις πως εισαι ξεχωριστος απο ιδιοτητα. Πως εισαι εξυπνος και ταλαντουχος, οχι πως αυτο σημαινει κατι για τους αλλους μα για μας σημαινει, εμενα κι εσενα. Ειναι αδικο να ξεχναμε και τις προδιαγραφες μας νομιζω. Δεν ξερω τι να σου πω απλα, δεν εισαι μονος. Μαθε, ακου, γνωριζε... Να δινεις και να μπορεις να παρεις... Να αγαπιεσαι αλλα και να αγαπας με το δικο σου τροπο. Να κανεις παντα τον τροπο σου καλυτερο απο των αλλων... Εγω αυτο προσπαθω, παντα στην αρχη θα σε δειχνουν κι ισως με ασχημο τροπο. Μα... Ξερεις.

Σ αγαπω πιστα
Η αρχηγος...

ΥΓ Θα μεγαλωσεις και θα καταλαβεις, μεγαλωνεις ηδη...

Τετάρτη 21 Μαρτίου 2012

Και δε νομιζω...

...να πειραζει να ερωτευτω κι εγω τον εαυτο μου μια φορα, σαν παιδι...
Εξαλλου εσενα παντα θα σε θελω, σταθερη μου αξια.
Καληνυχτες!

/Ενω νιωθω γαματη(ειχα καιρο) εχω την αναγκη να σ αγγιζω περισσοτερο/

Κυριακή 4 Μαρτίου 2012

Καληνυχτα...

Ο κοπος για την δικη μου ευτυχια δεν ειναι θεμα.
Ειναι η προσπαθεια που αγαπω.
Ομως θα ηθελα να εχω ανθρωπους που να προσπαθουν για μενα,
οπως εγω κανω για αυτους.
Οχι μοναχα για μια ευτυχια αναμεσα μας,
αλλα για μια δικη μου, μια ατομικη, προσωπικη, οπου δε θα τους αφορα.
Εγω αυτο προσπαθω να κανω. Θα ηθελα καποιος να το προσπαθει και για εμενα...

Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012

Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2012

(καθε παιχνιδι εχει μια νικη και μια ηττα) Παιζουμε;

Την ευγνωμοσυνη δεν την ξεχνας. Δεν ξεχνας, δεν ξεχνας.

Και σημερα μετα απο σκεψεις κατεληξα θυμωμενη. Αυριο εχουμε live.
    (οτι ομορφο πιασω να το δεις περιμενει)
Με βγαζεις εκτος. Κρυβω τον εαυτο μου γιατι η σχεση μας ειναι ετσι, εσυ να φαινεσαι κι εγω να σ αγαπω. Να δινουμε μαζι βεβαιως αλλα να ερωτευομαστε κι οι δυο εσενα.
    (Για σενα ημουν και γινομουν το καλο και το κακο μου)
Δε θελω να πιστεψω πως ετσι ειναι, πως ετσι παει. Ειναι αδικο.

Απλα θα ηθελα, να εχω, ανθρωπους οπως εσυ. Να με υποστηριζουν οπως εγω υποστηριζω εσενα. Αλλα ενταξει ισως εγω να μην ειμαι τοσο καλη οσο εσυ. Αλλα ακομα κι ετσι θα ηθελα ανθρωπους να μη με αφηνουν να φυγω και να μην φευγουν οι ιδιοι οταν εγω τους ζητω. Θα ηθελα να πιστευουν σε μενα ακομα κι οταν εγω δεν το κανω.

Μια μερα μου εστειλε μηνυμα και μου ειπε:
"Σ ευχαριστω και σ αγαπω, γιατι με βλεπεις ομορφη οταν εγω δε νιωθω."

     (Του το κραταω αυτου του κοσμου)

Επισης μου τη σπαει αυτο που κανει. Χεστηκα για την υστερια που εχει να νομιζει οτι κινδυνευει απο ολους. Θελουμε κι οι υπολοιποι χωρο, ευγενεια και ευκαιριες. Πρεπει να μαθει πως δεν ειμαστε μονοι μας...




Αφου ο ερωτας ειναι τυφλος τοτε η αγαπη θα ειναι κωφαλαλη γι αυτο δε μπορει να εξηγησει, να ζητησει...

Α!ρε, σκεψου λιγο, τι ακριβως ειπαμε θελεις απο μενα;


Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2012

Σκεψου το

*Ρε χαμογελα! Η ζωη ειναι ωραια!
*Ναι. Αλλα τα χει μ'αλλον...
*Φιλε αμα τα χε μ'αλλον δε θα 'μασταν εδω τωρα.

Σάββατο 4 Φεβρουαρίου 2012

Τάσεις φυγής.

Όταν ήμουν έντεκα πήραμε το σκύλο μας. Όταν ήρθε ο σκύλος σπίτι ήταν μέσα σ' ένα μαύρο κλουβί σπιτάκι- τον έφερε η μάνα μου. Ανοίξαμε την πόρτα και περιμέναμε να τον δούμε, να τον γνωρίσουμε. Αλλά δεν έβγαινε. Έτσι η αδερφή μου ,που ήτανε μικρή, προσπαθούσε να τον κάνει να βγει έξω. Όταν λοιπόν την είδε η μάνα μου της είπε να σταματήσει και να κάτσει πιο πέρα γιατί "το ζώο θέλει το χρόνο του και το χώρο του με τους ανθρώπους". Κι έτσι κάτσαμε όλοι πιο πέρα και περιμέναμε.
Μετά από κάνα τέταρτο βγήκε δειλά δειλά ο σκύλος έξω και όταν μας είδε άρχισε να μας γαβγίζει και δεν προχώρησε πιο πέρα. Κι εμείς καθόμασταν και περιμέναμε. Και πάλι μετά από λίγο ο σκύλος ξαναβγήκε και έκανε μια βόλτα στο σαλόνι και ξαναμπήκε στο σπιτάκι. Και πάλι εμείς περιμέναμε.
Την επόμενη μέρα ξανάκανε βόλτα και ήρθε κι έκατσε κοντά μας. Κι εμείς χαρήκαμε και παίξαμε μαζί του. Και ξανάρθε τη μεθεπόμενη και μετά καθόταν κάθε μέρα δίπλα μας και κάθε μέρα παίζαμε.

Ακόμα και τώρα όμως, επτά χρόνια μέτα, είναι φορές που τον φωνάζουμε και δεν έρχεται.

Τα ζώα χρειάζονται το χρόνο και το χώρο τους με τους με τους ανθρώπους.
Και οι άνθρωποι ζώα είναι.


Ναταλία Κ.

Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2012

Σας λυπαμαι

Τελικα ολα τα πραγματα στη ζωη λιγο εως πολυ χρειαζονται μια αλφα συναισθηματικη νοημοσυνη. Απο το πως θα κλεισεις μια πορτα μεχρι το πως θα παρουσιασεις μια δυσκολη κατασταση κτλ κτλ...

Χτες καθομασταν τη ωρα της γυμναστικης στην ταξη και διαβαζαμε εγω κι αλλοι δυο τρεις, και ξαφνικα ερχεται μια ηλιθια γκομενα και μπαινοντας χτυπαει την πορτα(να σημειωσω εδω πως η σιωπη ηταν τρομακτικη για ταξη σχολειου, οποτε μπαινοντας πρωτη σκεψη δε θα μπορουσε να ειναι αλλη απο: "σσσς"). Μαλλον ετσι κανει σπιτι της, το προσπερναμε ολοι συνεχιζοντας τη δυσκολη προσπαθεια να συγκεντρωθουμε. Στη συνεχεια ομως ετριξε την καρεκλα για να κατσει και μετα αρχισε το διαλογο(δυνατα) με την αλλη που καθοταν στο θρανιο. Ε αι στο καλο δηλαδη! Δε βλεπεις οτι προσπαθουμε να διαβασουμε;;; Γαμω!

Επισης σημερα γραφαμε μαθηματικα, ειχε χτυπησει κουδουνι για μεσα αλλα εμεις χρειαζομασταν το διαλειμμα και λιγο χρονο ακομα απο την επομενη ωρα επειδη τα θεματα ηταν δυσκολα. Ο μαθηματικος ειπε σε εκεινους που ηταν εξω και φωναζανε να ησυχασουν γιατι γραφουμε κι αυτοι τιποτα, μαλιστα μιλουσαν και πιο δυνατα. Ποσο κοπανοι παιζει να ναι;!

Τους ερωτευμενους καφρους τους συγχωρεις γιατι δεν ξερουν να συμπεριφερθουν. Τους υπολοιπους;

Απλα δε μπορω να σας βλεπω που ειστε ετσι μαλακες και ζωα και με εκνευριζετε και θελω να τελειωσει το σχολειο για να μη σας ξαναδω. Κοπανοι. Και αφου το πουλακι σας δε μεγαλωνει με το μετρημα σταματηστε να το μετρατε. Αντε να ησυχασουμε!

Ευχαριστω, και Άι στο διαολο.

Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2012