Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2011

Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2011

Το διαλεξα το τιμημα μου και το πληρωνω καθε μερα.


Ερχεται η στιγμη στις σχεσεις μου με τους ανθρωπους, οπου ασυνειδητα επιλεγω αν θα
τους κρατησω με δικο τους ή δικο μου τιμημα. Στην πρωτη περιπτωση, (ασυνειδητα παντα)
εγω δεν κανω κατι συγκεκριμενο απλως αφηνω τα πραγματα και τις καταστασεις μονες τους να δωσουν αξια σε μενα, χωρις να εχω, εννοω δε λεω πως γαμαω και δερνω απλως οτι τυχαινει οι συγκυριες να με ευνοουν. Στη δευτερη περιπτωση ολα ειναι πολυ πιο δυσκολα. Σκεφτομαι και κατευθυνω τα παντα με συνειδητες προσπαθειες και συγκεκριμενα
σχεδιαγραμματα, πιστευα πως δεν υπηρχε η δευτερη περιπτωση μεχρι πρότινος.

Διαλεξα να το υποστω εγω, το διαλεξα το τιμημα μου και το πληρωνω καθε μερα...
Σε διαλεξα να σε αγαπω ετσι και πιο πολυ και να σε πιστευω σαν το χωμα...
Σε διαλεξα και δε θα πω πως μετανοιωσα... Ξερεις κατι; Ελα. Σε διαλεξα. Διαλεξα...
Τελικα το "στασου λιγο" το εννουσα τοτε.

Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2011

Δε μαθαμε ποτε...

Ωραία εντάξει, δε θέλω να γράψω αυτά που σκέφτομαι θέλω απλώς να γράψω...

Φαντάσου πως περπατάς σ ένα κρύο σκοτάδι χωρίς ρούχα, προσπαθείς επίσης να αποφύγεις την κάθε επαφή με το κρύο έδαφος, αλλά τα πέλματα σου είναι αναγκαίο να ψηλαφίζουν το δάπεδο στον κίνδυνο εμποδίων ή γκρεμού. Δε μπορείς να δεις τίποτα. Τα χέρια είναι μαζεμένα γύρω σου προσπαθώντας να διατηρήσεις όση θερμότητα γίνεται. Ωστόσο πιθανότατα θα υπάρχουν κι άλλα αντικείμενα να συγκρουστούν με την πορεία σου στο χώρο. Κατά συνέπεια θα χρειαστεί να απομακρύνεις τα χέρια σου και όλο σου το κορμί να αλλάξει στάση. Θα προστατέψεις το κεφάλι και οι παλάμες σου θα γνωρίζονται με το κενό, μέχρι να φτάσεις. Και ακούς μερικούς θορύβους γύρω σου να καθορίζουν τις επιλογές σου λάθος, κι έχεις ένα βάρος που μάλλον φόβο το λένε γιατί φωλιάζει στο στομάχι σου και ακουμπά πάνω σου σαν ένα ψύχος ακόμη. Κάπου θες να πας. Θυμάσαι;

Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2011

Πρόσεχε,

η εύθραυστή σου έσπασε. Πρόσεχε μην πατήσεις τα γυαλιά και κοπείς.

Δεν μπορώ να καταλάβω που τελειώνει το ψέμα και που αρχίζει η αλήθεια.
Γιατί μόνο ψέμα μπορεί να είναι.
Και ξέρω πως σε πονάει που μ'αγαπάς.Αλλιώς θα ήταν όλα πιο εύκολα.
Φύγε. Εξαφανίσου. Σώσε εσένα κι εμένα.
Γιατί εγώ να φύγω δεν μπορώ. Όχι πως είμαι εδώ. Είμαι και δεν είμαι.Είμαι σχεδόν εδώ, οριακά.

Ποιός είσαι; Ποιός ξέρει τι είσαι; Εγώ δεν ξέρω καν τι δεν είσαι. Και με πληγώνει που νόμιζα πώς ήξερα. Τώρα δεν ξέρω τι ξέρω.

Κι αν όλοι είναι ικανοί να σε δαγκώσουν, επιλέγεις να είσαι με αυτούς που δεν θέλουν να σε δαγκώσουν.
Συγνώμη που σε δάγκωσα. Σταμάτα τώρα κι εσύ να με δαγκώνεις. Το κομμάτι έχει ήδη κοπεί.

Φοβάμαι τους ανθρώπους σου είχα πει...

Ναταλία Κ.

φυγε

Εγώ πάλι εδώ θα είμαι. Τα αυτοκίνητα θα περνούν, θα ξημερώνει και θα νυχτώνει και θα ψιχαλίζει που και που. Και θα τραγουδώ μόνη και θα ερωτεύομαι μόνη και θα ξεχνώ και θα θυμάμαι. Και θα σ'αγαπώ και θα σε μισώ και δε θα το ψάχνω παραπέρα. Κανείς δε θα μιλάει γι' αυτό. Και οι φίλοι μας θα κάνουν πως δε συμβαίνει τίποτα, πως όλα καλά είναι, αφού σε αυτούς δε συνέβη τίποτα. Και θα ζω μόνη στη δική μου την απάτη. Και τίποτα άλλο δε θα με νοιάζει. Αφού μπορείς εσύ έγω γιατί να μην μπορώ;

Ναταλία Κ.