Άφησα ένα κομμάτι του εαυτού μου όταν με άφησες χωρίσαμε. Ξέρω πως δε θα γυρίσεις, μα ακόμα περιμένω αυτό το κομμάτι να γυρίσει. Και μέχρι τότε είμαι σαν σε αίθουσα αναμονής και δυσκολεύομαι να προχωρήσω, μα ούτε και να γυρίσω πίσω μπορώ. Γιατί αν δεν είμαι ολόκληρη δεν μπορώ να πάω πουθενά. Κι αν γυρίσω πίσω εσύ δεν θα είσαι εκεί, άρα δεν έχει νόημα.
Ίσως όμως αν δοκιμάσω να πάω παρακάτω, να βρω το χαμένο κομμάτι κάπου στην πορεία. Το κομμάτι του εαυτού μου που τόσο μ'άρεσε.
Λες;
Ναταλία Κ.
Ίσως όμως αν δοκιμάσω να πάω παρακάτω, να βρω το χαμένο κομμάτι κάπου στην πορεία. Το κομμάτι του εαυτού μου που τόσο μ'άρεσε.
Λες;
Ναταλία Κ.
Το θέμα είναι ότι , συνήθως ,όσο πιο σίγουρος είσαι για τα ..δεδομένα, τόσο πιο πολύ επιμένεις στο να μην προχωρήσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαράξενο.. δε νομίζεις;
Βέβαια,σε τεέτοιες περιστάσεις νιώθουμε σα να χουμε "μπρος γκρεμό και πίσω ρέμα",κατανοητό. αλλά συνάμα εύκολα τροποποιήσιμο. Το μπρος Είναι το τέλος της στροφής- και ενδεχομένως η αρχή κάποιας άλλης, αλλά πάνω στο δρόμο της ζωής, ενώ το πίσω.. το πίσω "θα πρεπε" να αποτελεί ορμητήριο για τις Αναμνήσεις για ότι έχει περάσει,"""έχει φύγει"""...Μέχρι εκεί όμως. ούτε τα καλά να λησμονηθούν , αλλά να μην έμενε και η πικρία για κάτι που Υπήρξε κάπου, κάποτε,διότι απλούστατα ΥΠΗΡΞΕ, και όπως όλα ,(ίσως) τελείωσε..
anywayy,νομίζω πάλι γίνομαι κουραστικός..
να έχεις μια όμορφη μέρα :)
There is beauty in farewells and a gentleness in their very tone.
ΑπάντησηΔιαγραφήHerrman Hesse,
Ο λύκος της στέπας
Η ελληνική μετάφραση που βρήκα είναι απαράδεκτη οπότε, προσπαθώντας να το θυμηθώ όπως το είχα διαβάσει το μεταφράζω εγώ.
Υπάρχει μια ομορφιά στους αποχαιρετισμούς και μια ευγένεια σε αυτή καθ' αυτή τη χροιά τους.
Δεν ξέρω κατά πόσο βοηθάει το απόσπασμα, αλλά προσωπικά νομίζω ότι οι αποχωρισμοί είναι κάτι αναπόφευκτο. Ο πρώτος είναι σαν να βιώνεις θάνατο. Οι άλλοι είναι πολύ πιο εύκολοι. -Εμπειρικά πάντα-
Καλό απόγευμα
Πολύ όμορφο το απόσπασμα, όντως.
ΔιαγραφήΑυτό που με δυσκολεύει στους αποχαιρετισμούς δεν αφορά το εκάστοτε άτομο που αποχαιρετώ-αυτό το έχω πια συνηθίσει- αλλά το κομμάτι του εαυτού μου που αφήνω. Και ενώ τις περισσότερες φορές τα καταφέρνω αρκετά καλά, είναι μια συγκεκριμένη περίπτωση που δεν μπορώ να μην τη σκέφτομαι. Τελικά αποφάσισα να το αφήσω να περάσει, εξ ου και ο τίτλος.
Ευχαριστω για τα όμορφα σχόλια.
Ναταλία Κ.