Οι ανθρωποι που αξιζουν...

...είναι φορές που κοστίζουν περισσότερο.

Διαλέγεις. Σου το χω ξαναπεί. Είμαστε οι επιλογές μας. (-Αρα διαλέγεις.) Το τι θα κρατήσεις, το τι πονάει και τι όχι. Εγώ πήρα τις αποφάσεις μου.
"Και τώρα, τώρα τι;"
Τώρα τίποτα, κλείδωσα την ασφάλεια μου μέσα σου. Και είμαι ασφαλής, έχω καιρό να σε δω κι ανησυχώ λίγο μα ξέρω πως τα κακά νέα μαθαίνονται γρήγορα, αρα λογικά θα είσαι αρτιμελής.
Διάλεξες τι έζησες, και τι σε πλήγωσε.
Πια δεν σ αγγίζει τίποτα.
Αγάπησες αγαπήθηκες
και το περισσότερο θα αργήσει να ρθει.

Είμαι ασφαλής, μέσα από σένα.
Δεν έχει σημασία ο τρόπος, σημασία έχει πως γυρίζω εδώ
και τίποτα δεν είναι λάθος,
και όλα μπαίνουν σε σειρά προτεραιότητας , και σ αγαπάω
και κάθε μέρα περισσότερο και...Εννοώ ξέρεις.
Η ουσία μου είναι εσύ,
κι όσα χιλιόμετρα πιο μακριά βρίσκεσαι
τόσα ταξίδια έχω κάνει,
και με κάνεις πλούσιο άνθρωπο ξέρεις,
και με γεμίζεις, κάποτε με αδειασες με λίγες λέξεις,
μα τώρα ξέρω να εκβιάζω από το κενό την παρουσία, και υπάρχουν οι στιγμές.
Μονάχα τα όνειρα πονάνε λίγο γιατί με ξυπνούν το βράδυ και το βλέμμα έχει πληγές.
και τα χέρια μου αίμα.
Μα υπάρχεις, κι έτσι εγώ έχω ένα δεύτερο εαυτό που αρέσει σε όλους,
κι ο διχασμός γοητεύει ξέρεις. Κι όλα αυτά χάρη σε σένα! 
Είμαι ασφαλής και κάποια στιγμή θα το πιστέψω.

Σε τέσσερις τοίχους
χωρίς φως
με λίγο νερό
και έναν έρωτα από αέρα
να θυμίζει λίγο άνοιξη
το μόνο που έχεις να χάσεις
είναι ο εαυτός σου.
Όσο παράλογο κι αν ακούγεται
η σκιά σου σ ακολουθεί παντού και κάνει ότι κάνεις και
μπορείς επιτέλους να δεις ποιος είσαι στ' αλήθεια.

Σ έχασα.
Μα δε με νοιάζει.
Παει καιρός από την τελευταία φορά
που ενδιαφέρθηκα.
Έχω καιρό να δω τη σκιά μου πλάι στη δική σου,
έχω καιρό να τη δω και μόνη της τώρα που το σκέφτομαι.

Υ.Γ. Η ελευθερία σου είναι που κανείς δε μπορεί να μπει στο μυαλό σου...