Άτιτλο...

Θέλω να σε σκέφτομαι σαν το καλόκαιρι. Σαν τη λιακάδα.
Με μια προσμονή,μια αβεβαιότητα , μια ηρεμία.
Ελευθερία.
Αυτό είναι, ελευθερία.
Το παράθυρό μου , που μένει ανοιχτό από το Μάη ως το σεπτέμβρη, για να νιώθω τον αέρα που περνά σαν τις αναμνήσεις και σαν τη λησμονιά.
Και να ακούω τη νύχτα να μιλάει.
Έτσι θέλω να σε σκέφτομαι.
Για να έχω χώρο να αναπνέω, να τραγουδάω .
Το καλοκαίρι νιώθω ελεύθερη γιατί το παράθυρο μένει ανοιχτό και γω περπάτω ξυπόλυτη.
Έτσι θέλω να σε σκέφτομαι.
Σαν τη δροσιά του δέντρου μες στο καύσωνα.
Σαν μια μπύρα στην παραλία.
Και να είναι η φωνή σου ήρεμη, σαν τον αέναο παφλασμό των κυμάτων, σαν τα φύλλα του βιβλίου όταν γυρνάνε.
Σαν το καλόκαιρι να σε σκέφτομαι και σαν τον ήλιο να σε νιώθω.
Να με καίει το άγγιγμά σου.

Να σε αναζητώ όπου κι αν βρίσκομαι και να κρύβομαι στη σκιά σαν ανατείλεις.

Ναταλία Κ.