Σε είδα...

Σε είδα.

Με είδες κι εσύ.

Αρχικά τυχαία βλέμματα που διασταυρώνονται.

Σε κοίταξα. Με κοίταξες. Σου χαμογέλασα. Μα εσύ μοιάζεις να χαμογελάς πάντα. Έτσι νομίζω.

Μου πιάνεις τη συζήτηση. Με ρωτάς πράγματα μικρά, ασήμαντα. Δε σε ενδιαφέρουν οι πληροφορίες αλλά να συνεχίσουμε να μιλάμε- κι ας μη λέμε τίποτα σπουδαίο.

Με κοιτάς συνέχεια. Εγώ απαντώ. Αρχίζει να μου αρέσει όλο αυτό. και το χαμόγελο δε φεύγει απ' τα χείλη σου...

-Ναταλία καλά είσαι;

Η φωνή της Μ. με βγάζει από το Όνειρο.  Σιγά σγά διακρίνω τη μουσική της Ρεμπούτσικα, το χώρο γύρω μου.

-Ναι...ναι, μια χαρά. Ονειροπώλω...

Είναι μια όμορφη βραδιά πάνω στα τείχη. Κι η μουσική με ταξιδεύει. Παράξενο συναίσθημα.

Κι ήμουν σχεδόν σίγουρη: σε είδα.

Ναταλία Κ.