4ωρες προβα!

    Προσπαθώ να περιγράψω αυτό που θέλω να πω, όπως προσπαθώ να προσεγγίσω το συναίσθημα μου σε ποσότητα και ποιότητα για σένα. Δεν τα καταφέρνω, χάνω τις λέξεις συχνά μαζί σου, δεν ξέρω γιατί μα σα να ναι πιο δύσκολο να βγαλω τον καλο μου εαύτο (έτσι βρίσκω λογικό το να μην μπορείς να με καταλάβεις - κι ίσως σε αδικώ για τον τρόπο που πιστεύω πως με έχεις στο μυαλό σου).
    Απλά ήθελα να σου πω πως κάποια πράγματα είναι άδικα ή δεν είναι δίκαια. Κι ακόμη πως βαφτίζουμε το συναίσθημα με όνομα από άγνοια, όπως οι άνθρωποι λένε τη φύση για Θεό. Πως τον χώρο που ζητάς και τον χρόνο που σου δίνεται δεν τα είχες πότε γιατί όλα είναι στο μυαλό σου, γιατί δε μπορείς να τα έχεις επειδή το υποσυνείδητο (που ξερει τι κανει) υπαγορεύει απογοήτευση. Ξέρεις όλα είναι από λάθος, από "αριθμητικό λάθος".
    Άφησε με να ολοκληρώσω με το πόσο σ αγαπάω, κι αν είναι αμήχανη η προσπάθεια είναι επειδή δεν έχει γίνει πολλές φορές σίγουρα όχι αρκετές και βλέπεις δεν ξέρω πως γίνεται και τι πρέπει να κάνω. Βγάζω τα τραγούδια με το αυτί ωστόσο έχω πάντα το περιθώριο απλά να τα μετρήσω και παλι να βγουν!
    Που λες, στο θέμα μας, μην απογοητεύεσαι κι όταν χρειάζεται να δακρύζεις, και μιλα μου αν το θελεις. Μα ομως γράψε κάπου και μην ξεχάσεις πως είναι οι κανονικοί και οι μιγαδικοι, δε μπορεις να ζητας στο 2 να χει γ.τ ιδιο με αυτον του z...

Σκέψου το... Καληνύχτα