Ανανμήσεις...

Θυμάμαι τον εαυτό μου... Αυγουστιάτικο απόγευμα, να ετοιμάζομαι για εξοδο.Πριν δύο καλοκαίρια. Ενθουσιασμένη. Έτοιμη να ανακαλύψω άλλη μια γωνιά της πόλης, να κατακτήσω τον κόσμο. Αλλά δε βιαζόμουνα. Με το πάσο μου...Είχα όλο το χρόνο μπροστά μου.Και θεωρητικά ακόμα τον έχω,μα νιώθω πως κάποιος μου τον κλέβει κάθε μερα. Υπομονή...Τα καλύτερα μας περιμένουν, στη γωνία...Κι η ζωή μου κλείνει το μάτι...

Ναταλία Κ.