Μμμ.. να σκεφτώ...Φοβάμαι γενικά, εννοώ, δηλαδή ναι... Γενικά φοβάμαι...

Φοβάμαι όταν δε μπορώ να αλλάξω τα πράγματα κι όταν βρίσκομαι σε καταστάσεις ξαφνικά παράλογες, που ενώ γνώριζα εκ τω προτέρων δεν έδωσα σημασία όπως πάντα...
Φοβάμαι όταν οι άνθρωποι φεύγουν και δεν ξέρω αν θα γυρίσουν πάλι ή αν φταίω εγώ γι αυτό...
Φοβάμαι γενικά...

Ζωγράφισες στον τοίχο κι εγώ προσπέρασα
και δεν το είδα
και μια νύχτα μετά χάθηκε
τόσο κρατάει η ελπίδα
και πέρασα το άλλο πρωί και δεν ήταν παρα μόνο
λίγα βήματα στο πάτωμα
και χαρτιά με πρόχειρα σχέδια
και λίγα όνειρα απανω απάνω
και μολύβια και γόμες

κι ένας σπασμένος χάρακας
να ορίζεις τη γραμμή για να υπάρχει ο κύκλος σου
κι έσβησε ο τοίχος
και δεν γύρισε πίσω ο χρόνος κι ούτε η νύχτα χάραξε νύχτα
μα ο ήλιος βγήκε κανονικά...
και σε συνάντησα ξανά, ίσως όχι τυχαία
και πέρασες κι εσύ δίπλα μου
δε μίλησες
μάζεψες τα πράγματα σου από το πάτωμα
πέρασες απέναντι από μένα και συνέχισες
αφήνοντας βήματα μάταια

...φοβάμαι τη φυλακή μακριά σου
να ξέρω τα βήματα σου αλλά και πόσο ανώφελο είναι να σ ακολουθήσω
φοβάμαι όταν εσύ δε φοβάσαι, φοβάμαι πάντα μετά το τέλος, όταν είναι πια πολύ αργά...