Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2011

Ισως γιατι θα εχει αλλο νοημα τοτε...

Παραβαινεις καθε λογικη.  Ερχεσαι και φευγεις οποτε εσυ το θελεις.

Περιμενω να ρθει η μερα που θα σου το πω σα να ναι πρωτη φορα...

Στο δρομο. Φωναζεις "γυρισε!" σχεδον προσταζεις. Εκεινος. Το σχεδιο, τι λεει το σχεδιο;! Δε γυριζει το κεφαλι, ετσι πρεπει, ετσι λεει το σχεδιο. Δεν κανεις παρα μονο μερικα βηματα πισω του. Μετα σταματας.               Κερδισε, γιατι ακομη κι αν δεν ακολουθησες (θεμα χαρακτηρα) σκεφτεσαι, κι ισως σκεφτεσαι για εκεινον κι ισως προσπαθεις να (τον) καταλαβεις. Δες τωρα, μ αυτο τον τροπο μπηκες στη διαδικασια να το δουλεψεις απλα και μονο επειδη σε ενδιαφερει, ας πουμε... αρα μαθαινεις απο 'κεινον, ενω αυτος κανει ολη τη διαδικασια συνειδητα με τον συγκεκριμενο σκοπο...

Και διαβασα σ ενα μπλογκ πως :

Αν σου τύχουν τέτοιοι άνθρωποι δεν ρωτάς
τι έκανες για να το αξίζεις.. Απλώς ελπίζεις 
να μην το ψυλλιαστούν ποτέ και αλλάξουν γνώμη..

2 σχόλια:

  1. Τι και αν έχω κουραστεί να μαθαίνω; Ωραίες οι διδαχές, αλλά θέλω ο δάσκαλος να είναι κοντά στον μαθητή, καταλαβαίνεις;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν ξερω τι να σου απαντησω... Εχεις ενα δικιο. Απλα ειναι και η δικη του αναγκη να δωσει, να μετασχηματισει αυτο που αγαπα σε κατι καλυτερο, και παντα υπαρχει η δυσκολια της αποστασης των δυο πλευρων, ενω φοβαμαι πως ενας αναλαμβανει αυτο το βαρος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή