Γράμμα Ε

Δεν ξέρω γιατί δε μπορώ να τα γράψω...

Καλά να μην μπορώ να τα πω αλλά να μην τα καταφέρνω κι έτσι παραπάει...

Κάτι συμβαίνει, φούσκωσα

βλέπεις μερικές φορές νιώθω τόσο αλλού

και τόσο μακριά για να είμαι κομμάτι σου, μα είμαι, ή τουλάχιστον έτσι νιώθω...

Όμως ξέρεις τι, νιώθω το τελευταίο, νιώθω εκείνο που αν πονάει αντέχει και δεν πειράζει, νιώθω εκείνο που, καθώς, είναι και δεν είναι δεν το μετράμε ποτέ,εξάλλου μια είναι και μια δεν είναι...

Κοίτα, εύκολο δεν είναι να μαγκώσεις κάπου, με κάποιον(;)

τότε που όταν λες το ''παντα" το εννοείς, τότε που το "ποτέ" υπάρχει...

Εγώ ξέρω πόσο δίπλα είμαι σ αυτό,
και πόσο μακριά είμαι από εκείνη την πληρότητα...

Ξέρεις για να γεμίσεις από κάποιον,

τότε που το ποτέ και το πάντα σημαίνουν,

πρέπει να βγάλεις τον ένα σου εαυτό από τη μέση,

πρέπει να αδειάσεις γιατί χρειάζεται ο χώρος...

κι ενώ μια καρδιά μπορεί να στηρίξει τα πάντα την ανασφάλεια δεν την αντέχει,

κι εγώ μερικές φορές νιώθω πως τη μοιράζομαι τη δική σου

όμως χειρότερα νιώθω πως πατάει πάνω μου,

πως με σπρώχνει προς τα κάτω, πως αδειάζει ότι έχω, για σένα ούτως ή άλλως,

και μετά έχεις να κάνεις με κάτι κούφιο που μιλάει και γελάει

και δεν ξέρει να διαβάζει ούτε γράμματα αλλά ούτε συναισθήματα κι αυτό είναι απαίσιο,

κι ακόμα κι αν δε συμβαίνει

εγώ το νιώθω αρα δεν παύει να είναι απαίσιο....

Θυμάσαι

κάποτε σου είπα πως δεν εναλλάσσονται οι ρόλοι, νομίζω αυτό εννοούσα...

Ξέρω πως σ ενοχλεί το πήγαιν' έλα...

δεν το κάνω επίτηδες και πάλι δεν δικαιολογούμαι

όμως κοίτα είναι φορές που γίνεται για να πάρω αέρα..

Έχεις τα πάντα, κοίτα τον εαυτό σου!

Τον αγαπάω, έτσι όπως είναι...

Μα δες όμως πως μπορεί να υπάρξει...

Μια φορά τραγουδούσαμε

και με κοίταζες και περίμενες να σου γνέψω

και χαμογελούσες ζεστά όπως μ αρέσει...

Ήθελα να μην τελειώσει το τραγούδι, γιατί δε χαιρόμουν μονάχα για σένα, ως συνήθως,

αλλά και για τις δυο μας...

Ό τι έχεις το νιώθω και δικό μου, έτσι θέλω να κάνεις και συ,

όμως εκείνη τη φορά δεν το σκέφτηκα καν
γιατί ότι είχες ήταν στο ηχείο της κιθάρας μου και στα δάχτυλα μου,
και η καρδία σου χτυπούσε στο ρυθμό μαζί με τη δική μου,
μπορώ να πω στις αναπνοές δεν τα κατάφερα το ίδιο καλά,
όμως ήμασταν ομάδα-τι πεζό που ακούγεται(!) μα δεν είναι, φοβαμαι έχω ξεχάσει τι σημαίνει(.)

αλλά θα σκεφτόταν κανείς αν τα χέρια του είναι δικά του;;;

Να κάπως έτσι...

Αυτό θέλω εγώ να είσαι εσύ στο εμείς και να υπάρχει οξυγόνο για όλους...

το Εγώ και το Εσύ
έχουν την ίδια αρχή
με το Εμείς...