...

Πότε χειμώνιασε... Μπήκε κι ο νέος χρόνος, λέει, για να μας κάνει να χαρούμε...Χειμώνιασε κι εγώ χειμώνα δε νιώθω. Είναι μια κατάσταση ενδιάμεση, μετέωρη, εκκρεμής. Σαν κάτι να πλανάται στην ατμόσφαιρα. Λες να 'ναι το ταξίδι-η απόδραση; Λες να 'ναι η συμφορά; Ή μήπως είναι απλά το μέλλον; 
 (...)

Κι εσύ; Εσύ πού είσαι; Μα εκεί όπου ήσουν πάντα, υποθέτω. Μην το ξεχνάς, όμως, και μην αμφιβάλλεις για μένα. Εγώ δεν αμφέβαλλα για σένα όσες φορές κι αν έφυγες. Ήξερα πως θα υπάρξει αυτός ο καφές στο μπαλκόνι -η επανένωση- που θα εξισορροπήσει τα πράγματα... Μην αμφιβάλλεις για μένα λοιπόν. Κι όσες φορές κι αν φύγεις, γύρνα πίσω. Εγώ δεν έχω πουθενά αλλού να πάω, εδώ θα είμαι.Το δρόμο τον ξέρεις. Πρόσεχε όμως, όπως θα γυρνάς μη χάσεις τον εαυτό σου. 
Κρίμα είναι να περιμένω κάποιον άγνωστο,
δε νομίζεις?
Ναταλία Κ.