Έξω έχει κρύο. Βρέχει αλλά λίγο οπότε άνοιξα το παράθυρο να μπει η μυρωδιά της βροχής και ο φρέσκος αέρας. Το πάπλωμα είναι ζεστό αλλά περισσεύουν οι πατούσες μου και κρυώνω. Και ο καφές μυρίζει υπέροχα. Δεν κουνιέμαι όμως για να μη σε ξυπνήσω - κοιμάσαι τόσο ήρεμα. Τα καστανά σου μαλλιά είναι μπερδεμένα. Ονειρεύεσαι και όλο αλλάζεις γκριμάτσα. Κοιτώ έξω από το παράθυρο. Ο ουρανός έχει πάρει το αγαπημένο μου  σκούρο γκρι και οι θόρυβοι μιας πόλης που έχει ξυπνήσει προ πολλού με ηρεμούν απίστευτα. Δίπλα μου εσύ ανασαίνεις ρυθμικά. Θέλω να σε πάρω φωτογραφία αλλά μένω στη θέση μου. Τόσο όμορφος... Ξυπνάς - σα να σε ξύπνησε το βλέμμα μου, είσαι τόσο ήρεμος.
-Μμμ, καλημέρα.
-Καλημέρα...
-Είσαι ώρα ξύπνια;
-Αρκετή.
Τεντώνεσαι, ξεσκεπάζεσαι.
-Κάνει λίγο κρύο;
-Άνοιξα το παράθυρο να μυρίσει βροχή.
-Μμ... Καλά έκανες.


Ναταλία Κ.