Άκουσα τη φωνή σου μετά από τόσο καιρό... Παράξενο συναίσθημα. Άργησα να σε αναγνωρίσω. Μα μετά είχα πάθει σοκ. Το καλύτερο δώρο γεννεθλίων, μαζι με μια τουλίπα... ήταν ένα πολύχρωμο μουσικό διάλειμμα, από πολύ μακρία. Μου έχεις λείψει και σε λίγο θα μετράει ένας χρόνος. Περνάει ο καιρός...

Το ποτάμι πλημμύρισε το δρόμο
πήρε μαζί του έναν αστείο ταχυδρόμο
που χε στα χέρια του ένα κίτρινο δέμα
με δύο τουλίπες, μια καρδιά και ένα ψέμα
και έβρεχε μικρές πυγολαμπίδες
για να διαβάζει μέρα νύχτα τις σελίδες
που χεις κρυμμένες βαθιά μέσα στην τσάντα                                            
δικός σου για πάντα                                            
I'll be there as a taste on your cheek so you can remember...                 

Ναταλία Κ.