Μέσα από Σένα

Κάπως έτσι (…) στο σήμερα.

 Εγώ να σου μιλάω για αγάπη κι εσύ για το πόσο ροζ είναι ο τοίχος στο καινούργιο μας διαμέρισμα που μόλις βάψαμε

Μπήκα μέσα, έκατσα στο πιάνο. Μπήκες πίσω μου. 

                                                                              Κάτι σε απασχολεί, το νιώθω στον αέρα. 

Παίζω την αγαπημένη σου μελωδία και την αλλάζω κάπως έτσι ώστε να νευριάσεις, να με κοιτάξεις ενοχλημένος (ακόμα πιστεύω πως κατά βάθος σ αρέσει έτσι όπως την έφτιαξα σήμερα-τώρα)…

''Ωραια μπορείς να σταματήσεις;'' Μου λες και με κοιτάς όπως κάθε φορά που πιάνεις τον εαυτό σου να αναλογίζεται αγάπη.

Θες να ασχοληθώ μαζί σου. 

Κι εγώ το θέλω όμως οπότε αποφασίζω πως ίσως στ’ αλήθεια να σε πειράζει, έστω λίγο, και σταματάω. 

Σε κοιτάω στα μάτια ενώ σε κρατάω στα χέρια . Κάτι σε απασχολεί το νιώθω στον αέρα. 

Κάνω πως δεν καταλαβαίνω. Θα μου πεις μόνος σου. Αν σε πιέσω ποιος ξέρει

                                            
                                                                       (…)

[«]Εγώ φοβάμαι περισσότερο από σένα...[»]

Αγαπάμε ο καθένας με τον δικό του τρόπο...
Ελπίζω ο δικός μου να φαίνεται (!) κι αν δε μπόρεις να τον εξηγήσεις να μπορείς να τον καταλάβεις...