Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010

Εμεις το φτιαξαμε ετσι, γιατι ομως; ...

`Δεν ξέρω, σκέφτομαι τι μπορεί να έχει συμβεί...
`Σου χει τύχει ποτέ, αυτό που νιώθεις να πεθαίνει αμέσως από καθήκον και αμηχανία;
`Όχι .
`Είναι σαν...  Να! όπως τις κουρασμένες σκέψεις που σβήνουν, δεν έχουν ειρμό και μάταια προσπαθούν να πουν κάτι όμως χωρίς σειρά,αδόκιμες φράσεις σε τόνο απόγνωσης μένουν... Θολές. Πεθαίνουν. Από καθήκον και αμηχανία(.)
` Ναι,καταλαβαίνω τι λες, μπορεί να ναι κι αυτό...


    Σ αγαπάω  κι ενώ σημαίνει τόσα πολλά εννοεί τόσα λίγα πια...
                     Ξέχασα να στο γράψω σε σημείωμα 
                     και ξέχασα να στο φωνάξω δυνατά...  
Μα υπάρχει και περιμένω τη στιγμή που θα ακουστεί και θα δηλώσει πάλι... Γιατί έτσι συμβαίνει μερικές φορές...     Αρκεί να περιμένεις...
 

Σ αγαπάω Μελίνα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου