Όνειρα...

Τα όνειρα είναι ελεύθερα...

Πάλι είδα στον ύπνο μου ότι πετούσα...Και ήταν τόσο όμορφα. Όποτε βιαζόμουνα ,λέει, και δεν μπορούσα να περπατήσω αρκετά γρήγορα άνοιγα τα χέρα όπως στο πρόστιο και πετούσα. Αυτή τη φορά βέβαια δεν ανέβαινα και πολύ, ίσα τρία μέτρα στον αέρα. Αν κουνούσα χέρια-πόδια όμως μπορούσα να ανέβω κι άλλο, όπως ακριβώς στο κολύμπι. Διέσχιζα τον ουρανό σαν ψάρι.Κι αν το έχανα σε κάποια φάση και πήγαινα να πέσω, έπεφτα μαλακά μέχρι να πιαστώ από κάποια τέντα ή κάποιο μπαλκόνι (αμέ, μέσα στην πόλη πετούσα, όχι παίζουμε) και να ξαναξεκινήσω. Εκτός βέβαια κι αν δεν ήθελα να συνεχίσω να πετάω, όποτε πιανόμουνα από μπαλκόνι σε μπαλκόνι κι από τέντα σε τέντα και προχωρούσα μες στην πόλη σαν το πιθήκι. Ήταν τόσο όμορφα..
Αυτά τα όνειρα είναι λυτρωτικά. Νιώθω τόσο ελεύθερη. Δεν έχω τίποτα άλλο να κάνω από το να πετάω.Ελεύθερη από τον εαυτό μου. Ελεύθερη από τα συναισθήματα μου κι από τα συναισθήματα των άλλων που πολλές φορές βαραίνουν πάνω μου κι ασφυκτιώ. Ελεύθερη από τις βολές των άλλων κι ελεύθερη από τα <<πρέπει>> τους.
Τα όνειρα είναι ελεύθερα...
Ναταλία Κ.