Το σύνθημα

Ο τοίχος έγραφε ένα σύνθημα. 

Μεγάλα μαύρα γράμματα. Φωνάζουν από μακριά. Γραμμένα μαύρα να χρωματίζουν κόκκινο τον άσπρο τοίχο. 

 Εκείνος έχασκε στην όψη τους...

Δε βρήκε την ιδέα

Μάλλον

Δεν έψαξε καλά ή ακόμα δεν υπήρχε κάτι να καταλάβει κάποιο μήνυμα να πάρει.

 

Οι άνθρωποι αγριεύουν και πάνε. (Κάπου μόνοι τους.) Μιλούν και τίποτα δε λένε, και τι να πουν δηλαδή.  

Η απόπειρα μερικών τουλάχιστον φαίνεται από μακριά ακόμα γραμμένη με μεγάλα μαύρα γράμματα να φωνάζει κάτι κόκκινο και δυνατό…

 Να χαίρεσαι που ακόμη κοντοστέκεσαι απέναντι διαβάζοντας και ξαναδιαβάζοντας ενώ βρίσκεις που και που τον εαυτό σου και τον χάνεις πάλι στην επόμενη λέξη ή στο άσπρο του τοίχου. 

 Χάσκεις. 

Δεν κατάλαβες ούτε αυτή τη φορά. 

Μάλλον μείνατε κι οι δυο στη προσπάθεια...

[Δηλώνεις παρουσία με τα βήματα, σ ακούω να περπατάς στους διαδρόμους]

Άλλοι το κάνουν γράφοντας στους τοίχους...

Δεν πειράζει εάν ενώ διαβάζεις αυτό το κείμενο δεν καταλαβαίνεις τι εννοώ. Φαίνεται θα μείναμε κι οι δυο στην προσπάθεια , εγώ να σου δώσω κάτι και συ να το πάρεις... (!)

Σ' ευχαριστώ πολύ πάντως...