Έχει ήλιο έξω, κι έτσι είναι πιο δύσκολο να γράφεις για σκοτάδια και να μιλάς για βροχερές μέρες...
"Έχει περάσει τώρα κι εσύ μου λες πως πέρασε κι ώρα..."
Έγινες τα πάντα, ξεκινάω κάτι και το αφήνω στη μέση για να γυρίσω σε σένα. Και μιλάω στους άλλους και ακούω τη δική σου φωνή μέσα μου.
"κι είναι στιγμές που σβήνω το φως..."
Ναι σίγουρα είσαι τα πάντα γιατί δε μπορώ να συγκεντρωθώ πουθενά, και γιατι δεν ειμαι πουθενα χωρις εσενα. Επίσης νιώθω πλήρης μαζί σου και μη σου πω και πολύ γαμάτη. Οταν εισαι εδω ειμαι αυτη που θελω να ειμαι.
Θα σου απαντήσω για το αν αυτό είναι ευτυχία αργότερα, ίσως μετά το δεύτερο live...
"Έχει περάσει τώρα κι εσύ μου λες πως πέρασε κι ώρα..."
Έγινες τα πάντα, ξεκινάω κάτι και το αφήνω στη μέση για να γυρίσω σε σένα. Και μιλάω στους άλλους και ακούω τη δική σου φωνή μέσα μου.
"κι είναι στιγμές που σβήνω το φως..."
Ναι σίγουρα είσαι τα πάντα γιατί δε μπορώ να συγκεντρωθώ πουθενά, και γιατι δεν ειμαι πουθενα χωρις εσενα. Επίσης νιώθω πλήρης μαζί σου και μη σου πω και πολύ γαμάτη. Οταν εισαι εδω ειμαι αυτη που θελω να ειμαι.
Θα σου απαντήσω για το αν αυτό είναι ευτυχία αργότερα, ίσως μετά το δεύτερο live...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου