Σάββατο 4 Δεκεμβρίου 2010

Ετεροχρονισμένο...

Ήρθες σπίτι ... 
Χα! το ξέρα πως θα αργήσεις όπως πάντα έκανες όταν είχαμε μαθηματικά.

Προετοιμασμένη αυτή τη φορά όμως πάλι σε "περίμενα"     
Την αγωνία αυτή που έχεις όταν περιμένεις επίσκεψη,
ακόμα κι έτσι ακόμα και τέτοια επίσκεψη.

Κρατούσες παιχνίδια...
Κατεβήκαμε κάτω και βρήκαμε τη Ν.
Πήγαμε στο σούπερ μάρκετ και πήραμε τα πράγματα, γυρίσαμε σπίτι και αρχίσαμε τη μαγειρική.
                  :)
Μαγειρεύουμε και υπάρχει μια μικρή ανησυχία.
Ίσως σκεφτόμαστε κάτι άλλο διαφορετικό από αυτά των τελευταίων ημερών.
Σκεφτόμαστε, η κάθε μια κάτι δικό της.
Τουλάχιστον  η αλήθεια μεταξύ μας δε βγάζει αμηχανία, ευτυχώς...

Ένταση - μα που να ξέρα πως σε πληγώνω τόσο. Σκέφτομαι...

Ξεκινάμε.
Όλα έτοιμα.
Στο δρόμο φωτογραφίες.
Φτάσαμε.
Ήσυχα, όλα είναι ήσυχα μαζί σας, αυτό που χρειάζομαι μερικές φορές, τώρα.

Σε χαζεύω και να τώρα μου έδωσες λίγο χώρο(!), όχι στο χωριστά στο μαζί.
Εκεί είναι που πάντα ήθελα και ίσως δεν είχα...
Μερικές φορές σκέφτομαι ποιος στ' αλήθεια δίνει χώρο σ αυτά, και δικαιολογώ τον εαυτό μου έτσι, να μονάχα για λίγο που να νιώσω πως δεν κάνω και τόσο λάθος...

Μιλάμε γελάμε, το μόνο που με τρομάζει είναι μήπως κάποιος νιώσει άσχημα.θα λυπάμαι γι αυτό..
                                                                     (...)

`Κοίτα πάνω! Έχει αστέρια, Αυτό θα γράψω :)
Όμως ξέρω πως η λύπη εκφράζει δύναμη όπως ας πούμε η χαρά ενθουσιασμό κι η οργή ένταση...
Να έτσι η λύπη θα δώσει έμφαση αλλά και υπόσταση σ αυτά που μάλλον νιώθω...
Έφτασα σπίτι.
Ένιωθα περίεργα.

(...)

Και πως
να μην δω
τον κόσμο
ΜΕΣΑ ΑΠΟ
τα μάτια σου
αφού μαζί
μάθαμε
να Αγαπάμε
μαζί
και να
Ζούμε...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου