Πέμπτη 14 Απριλίου 2011

πέρασε...

Όλα γίνονται σα να είσαι εδώ, όλα.
Σε ξέρω, και γελάω όταν σκέφτομαι τι θα μπορούσες να πεις.
Απορώ αν μπαίνω στο μυαλό σου ή αν λειτουργώ όπως εσύ πια.
Απορώ με το πόσο θα κρατήσει όλο αυτό ξανά.





Βλέπεις έτσι γίνεται, καλυψες κάθε επιφάνεια στο σώμα σου και δε χωράς κανένα όνομα.
"Στους ραγισμένους ανθρώπους που συναντάς παρόλο που αγοράζεις φθορά δεν παίρνεις εμπειρία"(Γ.Ε)
Και τώρα εγώ τι μπορώ να κάνω, τι θες να σου πω. Άσε με απλά να σου κρατώ το χέρι. Θα κοιτάμε μαζί τον ουρανό τα καλοκαίρια και τους χειμώνες θα μετράμε απολογισμούς...
Έτσι θέλω να κάνουν και με μένα μια μέρα όταν χρειαστεί...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου