Πέμπτη 23 Ιουνίου 2011

10/05/2011

Για σένα που δεν πρόλαβες να μάθεις.
Πως απ' όλους τους άνδρες εσένα θαύμαζα περισσότερο. Πως εσύ είσαι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνος γι' αυτό που είμαι εγώ σήμερα. Πως με δίδαξες πολύ περισσότερα απ' όσα απαιτούσε ένα σχολείο.
 Ξέρεις, ήθελα να έρθω να σου μιλήσω. Να σου πω ότι εσύ μου ενέπνευσες αυτή την αριστερή πλευρά μου, το όνειρο για έναν καλύτερο κόσμο.
Φυσιογνωμία ήρεμη, γαλήνια. Δέσποζες ανάμεσα στους άλλους: αγέρωχος στα παιδικά μου μάτια, ειλικρινής, δίκαιος μα και απτός...Λιτός λόγος, λιτή εμφάνιση. Καθόρισες τη ζωή μου σε πολλά σημεία. Μου έδινες έμπνευση και κίνητρα, το λόγο για να μάχομαι και να σκέφτομαι δυο φορές πριν μιλήσω. Ευχάριστος μα και λιγάκι μυστήριος. Ψαγμένος. Και με τη χαρακτηριστική μεγάλη μύτη...

Όσα χρόνια κι αν περάσουν, θα είσαι πάντοτε ο δάσκαλός μου. Εσύ που δεν πρόλαβες να μάθεις.
Σε τόπο χλοερό, σε τόπο αναπαύσεως. Στο καλό κύριε Δημήτρη...

Ναταλία Κ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου