ΣF = m * a

Διαβάζεις για σένα εδώ,
κοιτάς τα μάτια μου και διαβάζεις για σένα.
Εγωιστές είμαστε οι άνθρωποι.
Διαβάζεις για σένα.

Ακουμπώ την πλάτη σου, κι ακούω τη φωνή σου από μέσα
κι ακούω την καρδία σου να χτυπά.
Όλα για να μετρήσω τις φορές,
για να ακούσω καλά το σώμα σου να λέει το όνομα μου,
για να διαβάσω εσένα.
Τη στιγμή που εσύ διαβάζεις τον εαυτό σου σε μένα...

Βλέπεις!; Είναι θέμα χαρακτήρα....
Αλλά είναι μαύρη σκέψη για να την αφήσω έτσι.

Ξέρω, κι εσύ φοβάσαι, τη θάλασσα.
Το νερό που αραιώνει το μυαλό μου και θολώνει τους ήχους.
Ξέρω φοβάσαι και ξεκινάς από εσένα μέσα μου,
και λογικό να ψάχνεις τις δικές σου αφορμές
κι έτσι σου επιτρέπω, σου δίνω ουσία, σου μιλάω για μένα με τις λέξεις σου.

Εγώ δε φοβάμαι γέμισα το σπίτι μας δίπλα από τη θάλασσα φωτογραφίες.
Να λες το όνομα μου και να τραβάς το α στο τέλος,
όπως κάνεις μερικές φορές.
Ακόμα, να σου μιλάω και να κοιτάζεις το στόμα μου.

 

Θα τραγουδάω και για τους δυο.
Θα σηκώνω την ευθύνη, κι ας με τρομάζει λίγο.
Θα ονειρεύομαι και θα γράφω και για τους δυο.

Μονάχα δε μπορώ να μ αγαπήσω ανάμεσα μας.